Куни кеча сиёсатшунос Камолиддин Раббимов чет эл ОАВдан бирига берган интервьюсида Ўзбекистондаги диний вазият ҳақида фикр билдириб ўтган. Унда сиёсатшунос, жумладан, шундай дейди:

«Менинг назаримда, Ўзбекистонда дунёвий давлатчиликка реал таҳдид мавжуд эмас. У ёки бу шахснинг, бирор диний воизнинг, имомнинг ёки диний фаолнинг қараши бутун бир давлатчилик ва жамиятдаги тафаккур тарзини издан чиқара олмайди. 

Ҳозир Ўзбекистонда умуман олганда маълум бир дискомфорт, яъни зўриқишлар ҳис қилинади, сабаби биз ижтимоий психологияда бошланғич таянч нуқтаси сифатида ўша биринчи маъмурият давридаги фикрсизлик, ахборот эркинлигининг йўқ даврини олаяпмиз. Ҳозирги даврда ҳар хил қарашдаги шахслар: бир томондан атеистлар, агностиклар; бошқа томондан диндорларнинг фаоллиги; у томон фаоллиги, бу томон фаоллиги, у томонга зўриқиш бераётгандек кўринади. Лекин фуқаролик жамиятида, кучли ҳуқуқий демократик давлатларда бу ниҳоятда нормал ҳолат, яъни бугунги бизнинг хавотиримиз бу “дунёвийликга раҳна соляптими” деган саволни қўйишга асос бўлмайди. Чунки бундай реал таҳдид, менинг назаримда, мавжуд эмас. 

Бизни кўпроқ хавотирга соладиган нарса, “эркинликларнинг ҳажми, даражаси ва ўсиш динамикаси қониқарлими” деган саволни қўйишимиз керак. Лекин айни пайтда жамиятда сиёсий ҳуқуқий маданиятни парваришлашимиз керак. Бу ўсиб бораётган эркинлик, сўз эркинлиги, диний эркинликлар, жамиятнинг бир қисмидаги ўзгаришлар бошқа қисмига зўриқиш ҳосил қилмаслиги керак. Ўзбекистонда дунёвий давлатчилик тамойилларини кенг тушунтиришимиз ва тушунишимиз керак бўлади. 

Лекин менинг фикримча, Ўзбекистон жамиятининг ичкарисида дунёвий давлатчиликни бузишдан, қўпоришдан манфаатдор бўлган диний қатлам мавжуд эмас».