Ислом суннатларидан бири дуодир. Пайғамбаримиз алайҳиссалом «Дуо ибодатдир», деганлар. Дарҳақиқат, банда чин қалбдан дуо қилар экан, Аллоҳга маънавий яқинлик ҳосил қилади. 

Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилади: У зот айтдилар: «Сизларни душманларингиздан ҳимоя этувчи ва ризқларингизни мўл-кўл қилувчи бир нарсага йўллаб қўяйми?! Улар: "Албатта, ё Расулуллоҳ" дедилар, шунда Пайғамбаримиз кечаю кундуз Аллоҳга дуо қилинг, чунки дуо мўминнинг қуролидир!», дедилар.

Дуо қилишнинг афзал бўлган вақтлари мавжуддир, улар:

– Азон вақти, шунингдек, азон ва иқомат орасидаги вақт

– Қуръон ўқиётганда

– Каъбани кўриб турганда

– Ёмғир ёғганида

– Душман билан учрашганда

– Ёмонлик ва адолацизликка дучор бўлган

– Жамоавий дуо қилишда

– Фарз намозидан кейин

– Дуода Аллоҳ таолонинг энг гўзал исмларини ишлатганда

– Тонг отгунча

– Пайшанбадан жумага ўтар кечаси, шунингдек, кун бўйи жума куни

– Ражаб ойининг биринчи кечаси

– Шабон ойининг ўн бешинчи кечаси

– Ҳар икки байрамнинг биринчи кечаси

– Арафа куни

– Рамазон ойининг кечалари ва кунлари

– Ифторлик пайтида

Дуонинг ижобат бўлиш шартлари: ихлос, ишонч, самимийлик ва пок ҳолда дуо қилишдир. 

Дуо - одамнинг Аллоҳга муҳтожлиги ифодаси бўлиб, Аллоҳ назарида ҳам ғоят мақбул ибодатлардан саналади. Қуръони карим ва ҳадиси шарифларда инсонларни дуо қилишга тарғиб қилинади. Инсон дуо қилганда Аллоҳнинг раҳматидан умидвор ва ғазабидан қўрққан ҳолда чин юракдан сўраб дуо қилмоғи лозимдир. Шундай экан, мўмин биродарим, дуо қилишдан тўхтаманг, зеро дуо – мўминнинг қуролидир.

Абдураҳмон тайёрлади