Арманистон Миллий Ассамблеясининг ҳукмрон «Фуқаролик шартномаси» партиясидан депутати Акоп Асланян «Дашнаксутюн» АРФ фаолиятини тўхтатиш зарурлигини эълон қилди. Унинг сўзларига кўра, у шундай жараённи бошлаш ниятида.
Асланяннинг қайд этишича, 1998 йилда АРФ фаолиятини тўхтатиш қарори бекор қилинганида, партиялар тўғрисидаги қонунга кўра, АРФ ўзи ўтказган қурултойдан кейин ўз фаолиятини қайта бошлаши керак эди.
1994 йилда президент Левон Тер-Петросяннинг фармони билан АРФ фаолияти сиёсий партиялар тўғрисидаги қонунни бузганликда айбланиб, тўхтатилган эди. Тер-Петросян ағдарилганидан кейин Роберт Кочарян дашноқларни Арманистоннинг сиёсий майдонига қайтарди.
“Дашнактсутюн ўз фаолиятини тўхтатиши керак, чунки у арманларга қарши ташкилотдир. Буни фақат мен эмас, кўплаб таниқли инсонлар айтмоқда, - дейди Асланян ва дашноқларнинг жосуслик фаолияти ҳақида кўпроқ билиш учун материаллар тўплаётганини қўшимча қилган.
«Бир неча йил ичида АРФ худди ўлик партия каби сиёсий саҳнани тарк этади», - деган Асланян.
Маълумот учун:
Дашнаксутюн – "арманча  иттифоқ", “Арман миллатчилари партияси” 1896 йилда Тифлис (ҳозирда Тбилиси)да тузилган. Тузилишдаги дастурида террор ҳаракатларини мақсад қилган ягона ташкилотлардан бири, яъни кам сонли ташкилотлардан бири. Туркистонда маҳаллий аҳолига қарши қирғинлар уюштирган. Ўтган асрнинг 18-19 йилларида аъзолар ўзларини “Дашноқлар” дея номлаган ва шундан бу термин кириб келган. Дастлаб дашнаксутюн дастурида террор ва қуролли ҳаракат йўли билан Буюк Арманистон давлатини барпо этиш кўзда тутилган. Ва биринчи террорини турк султони хизматидаги арман миллатига мансуб мулозимларга нисбатан ишлатилган. Партия ғазнасига пул беришни истамаган тадбиркорлар ҳам ўлдирилган ҳолатлар борлиги бу партиянинг нақадар хавфли эканлигидан далолат қилади. Москва, Нью-Йорк ва Қоҳирадаги қотилликлар шулар жумласидан, яъни арман миллатига мансуб бой тадбиркорлар ўлдирилган. Сабаби улар дашнакцутюн  партияси ғазнасига пул беришни истамаган. Айниқса, Мисрда бўлиб турган ёзувчи Арпиар  Арпиарианнинг ўлими кўпчиликка жуда қаттиқ сигнал бўлди, чунки замонавий арман адабиёти йўналишларидан бирининг асосчиси ўз ишларида миллатдошларининг жиноятларини ёритар эди. ХХ аср бошларида Кавказда арманлар билан туркий халқларни бир-бирига қарши қўзғатиб, миллий низоларни кучайтиришда машъум рол ўйнаган. 1917 йилдаги кескин сиёсий ўзгаришлардан кейин дашнакцутюн Арманистонда ҳокимиятни  қисқа муддат ичида эгаллайди. 
1918-20- йилларда Ереван губерниясидаги мусулмонларни оммавий қирғин қилади. Болшевиклар Туркистонда зўравонлик билан совет режимини ўрнатгач, Дашнаксутюн  партиясининг қуролли дружиналаридан ўлкадаги миллий кучларга қарши курашишда фойдаланилган. Узоқни кўзлаб қилинган иш, яъни ўша вақтдаги масала ҳал бўлгандан кейин ҳам, яъни миллатчилар, истиқлолчилар ҳаракатини бостиргандан кейин ҳам маҳаллий аҳолида бошқа миллат вакилларига қарши нафрат сақланиб қолиниши йўлини қилган. 
Дашноқлар 1918 йил февралидан “қизил аскарлар” билан биргаликда Қўқон шаҳрида оммавий қирғин ўтказади. Бу Туркистон мухториятининг ағдарилиши билан боғлиқ. Афсуслар бўлсинки, 35 минг киши қириб ташлаб, мол-мулки талон-тарож қилинади. Аммо Турор Рисқулов, Саъдулла Турсунхўжаев, Низомиддин Хўжаев каби раҳбар ходимларнинг қатъий талаби натижасида Туркистон марказий инқилоб қўмитаси 1919 йил 16 июльдаги буйруғи билан Дашнаксутюн партияси тарқатилиб юборилади ва дашноқ дружиналари қуролсизлантирилади. Энг қизиғи, Дашнаксутюн Арманистоннинг ўзида ҳам 1921 йилда тақиқланган эди.