Намозда «Фотиҳа» сурасини шошиб ўқиманг. Бунинг сабаби нимада эканига бир қаранг:

Аксар одамлар намозда сураи “Фотиҳа”ни (“Алҳамду”ни) худди ортларидан бўри қуваётгандек шошиб ўқишади, маъноларига ҳам эътибор қилишмайди.

Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам дейдилар: “Аллоҳ таоло: «Намозни Ўзим билан бандам орасида иккига бўлганман, бандам нимани сўраса, бераман».

Агар у (банда): «Алҳамду лиллаҳи роббил ъаламин», – деса,

Аллоҳ: «Бандам менга ҳамд – шукр айтди», – дейди.

Банда: «Ар-Роҳманир Роҳийм», – деса,

Аллоҳ: «Бандам менга сано – мақтов айтди», – дейди.

Банда: «Малики явмиддин», – деса,

Аллоҳ: «Бандам мени улуғлади», – дейди.

Банда: «Ийяака наъбуду ва ийяака настаъийн», – деса,

Аллоҳ: «Бу мен билан бандам орасидаги нарса, бандам нимани сўраса, бераман», – дейди.

Агар банда: «Иҳдинас сиротол мустақим, сиротоллазийна анъамта аълайҳим ғойрил мағдуби алайҳим валад дооллийн», – деса,

Аллоҳ: «Бу бандамга хос, сўраганини бердим», – дейди.

Изоҳ: Ҳадиси қудсий – оят билан ҳадис ўртасидаги мартабага эга ривоятдир. Унинг маъноси ва лафзи Аллоҳ тарафидан бўлади, лекин ожиз қолдириш, мўъжизалик хусусияти йўқ.

Ҳабибуллоҳ АБДУЛҒАФФОР,

Тошкент Ислом институти "Ақоид ва фиқҳий фанлар" кафедраси катта ўқитувчиси.