Бир бола жума намозидан қайтиб келаётган эди, йўлда бир даҳрий киши уни тўхтатиб, қитмирлик билан саволга тутди:

- Болакай, қаердан келяпсан?

- Жума намозидан қайтяпман. Даҳрий билиб турса ҳам, боладан яна сўради:    

- Жума намозида нима қилдинг?    

– Имом домланинг хутбасини эшитдим.    

- У хутбада нималарни гапирди?

- Юнус алайҳиссалом қиссасини сўзлаб берди. Унинг Аллоҳ синовига учраб, улкан балиқнинг қорнида қирқ кун қолиб кетганини, кейин балиқ Парвардигорнинг амри билан уни соҳилга чиқариб ташлаганини айтиб берди.

- Сен шу сафсаталарга ишониб юрибсанми, ахир булар ғирт афсоналар-ку! Қирқ кун балиқ қорнида қолиб кетган одам тирик қолармиди?!

- Мен аввало имомнинг гапларига албатта ишонаман Кейин, иншааллоҳ, жаннатга тушсам, бунинг рост-ёлғонлигини Юнус алайҳиссаломнинг ўзларидан ҳам сўраб оламан.

- У жаннатга тушмаса-чи? 

- У ҳолда сиз сўрайсиз.

"Кўҳна дунё ривоятлари" китобидан