Эрталаб боласини мактабга олиб борган ота ўйчан эди. Хаёлнинг минг бир туйнугига бош суқиб чиқаркан, иш сўраб мурожаат қилган жойларидан қандай натижа чиқишини бесаранжом кутарди. Ўйчан алпозда уёқдан буёққа юрар экан, мактабнинг ён тарафидаги кўча бўйида бир сумкага кўзи тушди. Бировнинг сумкаси тушиб қолганди. Бошқа пайтларда гавжум бўлган кўчада тонгда қатнов кам бўлгани учун сумкани биров кўрмаганди. 

Сумкани очганида эркак ҳайратдан қотиб қолди: ичи тўла пул эди.  Ўша кунларда йўқчилик жонидан ўтиб кетган бўлса-да, эркакнинг хаёлидан ёмон ўй ўтмади. “Вақти келиб бу кунлар ўтади ва албатта менга ҳам хайрли эшик очилади! Бировнинг ҳақига кўз тикмайман!” дея ўйлади ва сумкада эгасига тегишли бирор ҳужжат бўлмагани учун полиция идорасига қараб йўл олди. 

Полиция маъмурига вазиятни тушунтирган эди, маъмур бир неча соат олдин бир портфелни излаганларини айтди ва омонатнинг эгаси билан уни юзлаштирди. Эркак портфел эгаси иш сўраб мурожаат қилгани ширкатнинг бошлиғи эканини кўриб шошиб қолди. Сумканинг эгаси миннатдорчилик билдириб, эркакнинг яхшилигини муносиб тақдирлади. Албатта бир кун аввал ширкатига иш сўраб сўровнома тўлдирган инсонни эслади.

Бу воқеадан бир кун ўтиб эркакка ширкатдан қўнғироқ бўлди ва ўзига маъқул шартларда ишга қабул қилингани айтилди. Бу хушхабар эркакни севинч осмонининг еттинчи қаватига кўтарди, шаксиз... 

Умида Адизова тайёрлади