Бу бизларни доимо Аллоҳга ва унинг ҳикматига суянишимизни талаб қилади. Роббингиз учун қилаётган амалингизда озгина қийинчилик бўлса ҳам, албатта, унда ҳикмат бор. Роббингизни айбламанг ва унинг (ишларига) шубҳа билан қараманг. Сиз кўраётган бу қийинчиликни ўзингиз учун даво деб билинг.

Тез кунда унинг ўзингиз учун яхшилик эканини, яхшилик бўлганда ҳам, энг буюк яхшилик эканини ҳис қиласиз. Бу қийинчилик тез кунда кетиб, сиз унинг самарасини, албатта, кўрасиз. Бу биз ибрат олишимиз керак бўлган ишдир. Инсон ожиз, у турли хил нарсаларга дучор бўлади. У аввало ўз бошига тушаётган нарсалардан ибрат олиши керак. Лекин Аллоҳга бўлган ишончининг кучлилигига қараб (ажр олади).

Сиз бундай гапни айтманг, яьни Роббингизни айбламанг. Роббингизнинг ишларига ўзингизни таслим қилинг ва билингки, албатта, Аллоҳдан сизга фақат яхшилик етади. Бу яхшилик ошкора ёки яширинган бўлиши мумкин. 

Имом Бутий суҳбатидан
Абдуллоҳ Ғуломов эркин таржима қилди