Абу Дардо розияллоҳу анҳу дейди:

"Сизнинг фаровонлигингиз ва бахт-саодатли пайтингизда Аллоҳни эсланг! Бу сизга қийинчилик ва бахтсизликларда фойда келтиради."

Салмон Форсий розияллоҳу анҳу деди:

"Агар бирор киши тинчлик ва фаровонлик даврида Аллоҳни эсласа, унда бирон бир бахтсизлик ёки қийинчилик келган вақтда фаришталар “бу ночор бандага тегишли таниш овоз” деб айтишади. Сўнг улар унинг ҳожатини Аллоҳдан сўрашади.

Ва ким бой ва беғам пайтида Аллоҳни эсламаса, унда унга бирон мусибат тушганда, фаришталар: "Бу нотаниш овоз нима?" дейдилар”.

Айтишларича, Аллоҳни тез-тез эслайдиганлар иккиюзламачиликдан халос бўлади ва Аллоҳ Таоло суйган бандалари қаторида бўлади.

Баъзи олимлар Аллоҳни зикр қилиш билан шуғулланадиган юрак ҳолати ҳақида: "Ким Аллоҳни эсласа, унинг юраги тирик экан, кимки Аллоҳни эсламаса, унинг юраги ўликдир".

Имом Ат-Термизий раҳимаҳуллоҳ айтадилар:

"Аллоҳни зикр қилиш қалбни тетиклаштиради ва уни юмшатади. Ва қалбда Аллоҳни зикр қилиш йўқ бўлганда, у ҳавойи нафснинг оловидан қуриб қаттиқлашиб кетади. Тананинг барча қисмлари қотиб қолади ва итоаткорликка саркашлик пайдо бўлади".