Имом Сулаймон ибн Айюб раҳматуллоҳи алайҳ Райда ўтган болалиги ҳақида шундай гапириб берган эди.

“Бир куни, ўн ёшимда, болаларга Қуръон ўргатаётган устознинг дарсида ўтирган эдим.

Шайх менга: "Кел, менга бирон бир нарсани ёддан ўқиб бер", – деди.

Мен “Фотиҳа” сурасини ўқишга ҳаракат қилдим, аммо тутилиб қолдим.

Устоз мендан сўради: "Онанг борми?"

"Ҳа!" - деб жавоб бердим.

– Бор унга айт, Аллоҳдан сенга Қуръон ўқиш ва илмни беришини сўраб дуо қилсин.

Мен «хўп» деб жавоб бериб, уйга келганимда онамдан менинг ҳақимга дуо қилишини сўрадим, у дуо қилди.

Кейин ўсиб-улғайгач, Бағдодга бориб араб тилини, фиқҳни ўргандим. Бироз вақтдан кейин Райга қайтиб келгач, масжидда бир киши билан "Мухтасар ал-Музаний" китобини муҳокама қилаётган эдим, тўсатдан масжидга ўша устоз кириб, мени танимай биз билан саломлашди. У бизнинг суҳбатларимизни тинглашни бошлади, бироқ ҳеч нарсани тушунмади. Кейин у: "Буларнинг барчасини қандай ўрганиш мумкин-а!" – деди.

Мен унга: "Агар сизнинг онангиз бўлса, Аллоҳдан сўраб дуо қилсин", деб айтмоқчи эдим-у лекин уялдим.